Simone Martini, Maestà, 1312 - 1315, fresco, Palazzo Pubblico, Siena


   
 

Simone Martini | Maestà del Palazzo Pubblico di Siena

 
 

Het Palazzo Pubblico in Siena werd n 1297-1310 gebouwd als zetel voor de 'Raad van Negen', het stadsbestuur van Siena.
Het kolossale gebouw domineert de Piazza del Campo. Het symboliseert de trots, macht en vrijheidszin van de burgers van Siena.
Tegenwoordig is het nog steeds in gebruik als stadhuis. Op de eerste verdieping bevindt zich het Museo Civico. In de beroemde Sala del Mappamondo, genoemd naar de draaiende wereldkaart van Ambrogio Lorenzetti, zien we een Maestà van Simone Martini gemaakt in 1315. Ook hangt er diens schilderij Guidoriccio da Fogliano uit 1328.

De betekenis en functie van de Maestà als symbool van de stadstaat Siena is alleen te begrijpen vanuit de context van een overkoepelende burgerlijke overheid die de instellingen van seculiere en reguliere geestelijken ging domineren. De iconografie werd bepaald door een unieke combinatie van stedelijk-juridische opvattingen, ontleend aan oudere, vooral vorstelijke en pauselijke gewoonten, en een iconografische traditie rond de Majestas Domini. In het begrip en het beeld majestas werd een idee van soevereiniteit tot uitdrukking gebracht, hetzij toegepast op de heerschappij van een vorst of paus, hetzij op Christus. Deze opvattingen over heerschappij werden zichtbaar gemaakt door een frontale pose, een troon, een podium, een baldakijn en een reeks heerserssymbolen, veelal aangeduid als insignia of regalia. De specifieke inbreng van de burgers van Siena was dat zij de politiek-theologische traditie, die ver verwijderd was van de cultuur van een stadsrepubliek, zo omvormden dat deze wel te gebruiken was voor het visualiseren van de soevereiniteit van een stadsrepubliek. Onder het regime van de Nove werd een specifiek Sienese Maria-iconografie ontwikkeld: een tronende Maria in majesteit, ‘heerseres, beschermvrouwe en pleitbezorgster’ van de comune, omgeven door een viertal, als kwartet alleen in Siena vereerde heiligen. Op die manier werd Maria zowel in de kathedraal als in het stadhuis afgebeeld en werd zij het symbool voor de integratie van kerk en staat. [1]


 
 

Simone Martini, Maestà, 1312 - 1315, senza la cornice, affresco su parete, Palazzo Pubblico, Siena



Het stadhuisfresco van de Maestà was een getrouwe kopie van Duccio's Maestà in de dom. De overeenkomst werd aangescherpt doordat de boven het hoofdaltaar aangebrachte baldakijn in de raadzaal werd geschilderd boven Maria's troon die naar vorm veel gemeen heeft met de opbouw van een gotisch polyptiek. Net als in de dom werden voor de Maestà bewegende engelen met in hun armen kaarsen aangebracht: het mechanische speelgoed dat vaak een beter inzicht geeft in de toenmalige smaak dan de verbleekte en gerestaureerde fresco's of de van hun vergulde timmerwerk ontdane altaarstukken.
Het toegevoegde baldakijn verduidelijkte met de op de rand rond het fresco aangebrachte wapens en opschriften de politiek-juridische betekenis ervan. Op het baldakijn prijkten de wapens van stad en volk van Siena, de balzana en de leeuw op een rood vlak, en die van de koning van Napels, de fleurs-de-lys. Robert van Anjou, toen de machtigste vorst, was leider van de Welfische bond waartoe Siena was toegetreden. Petrus, Paulus en Johannes dragen het baldakijn, een subtiele getuigenis van de onderschikking van de stadsheiligen van Rome en Florence aan Maria, de avvocata en protettrice van Siena, dat als enige stad zo ver ging Maria daadwerkelijk als stadsheilige te vereren en te gebruiken.[2]

De rand rond het fresco toont verder portretmedaillons temidden van blad-motieven. We zien profeten, evangelisten en kerkvaders die de staatssymboliek van Siena in een ruimer historisch-religieus kader plaatsten.


 

 

Simone Martini, Maestà, 1312 - 1315 (dettaglio), affresco su parete, Palazzo Pubblico, Siena


De rand rond het fresco toont verder portretmedaillons temidden van bladmotieven. We zien profeten, evangelisten en kerkvaders die de staatssymboliek van Siena in een ruimer historisch-religieus kader plaatsten. Hieronder San Gregorio.

 


Simone Martini, Maestà, detail van een van de medaillons, met San Gregorio. 1312 - 1315, Palazzo Pubblico, Siena

 


Simone Martini, Maestà, Simone Martini, Maestà, detail van een van de medaillons, 1312 - 1315, Palazzo Pubblico, Siena

 

 

 
 
Simone Martini. Maestà, Lippo Vanni, Vittoria dei senesi nella battaglia di Val di Chiana, Sala del Mappamondo del Palazzo Pubblico, Siena        

Simone Martini. Maestà, Lippo Vanni, Vittoria dei senesi nella battaglia di Val di Chiana, Sala del Mappamondo del Palazzo Pubblico, Siena

 

       


[1] [8] Kempers, Bram, Kunst, macht en mecenaat: het beroep van schilder in sociale verhoudingen 1250 - 1600, 1987, pp.159-160.
[2] Kempers, Bram, Kunst, macht en mecenaat: het beroep van schilder in sociale verhoudingen 1250 - 1600, 1987, pp. 155-156.



Art in Tuscany | Simone Martini

Giorgio Vasari | Le vite de' più eccellenti architetti, pittori, et scultori italiani, da Cimabue insino a' tempi nostri | Simone Martini


Bibliografie

Bram Kempers, Kunst, macht en mecenaat: het beroep van schilder in sociale verhoudingen 1250 - 1600, 1987

Pierluigi Leone de Castris, Simone Martini: catalogo completo dei dipinti , Firenze, c1989

Andrew Martingale, Simone Martini , Oxford - 1988

L'opera completa di Simone Martini / presentazione di Gianfranco Contini; apparati critici e filologici di Maria Cristina Bozzoli Milano - 1970

Aldo Cairola, Simone Martini e Ambrogio Lorenzetti nel Palazzo Pubblico di Siena , Firenze - stampa 1979

Gli affreschi di Simone Martini ad Assisi
/ testo di Ferdinando Bologna - Milano - [1965]

Alessandro Bagnoli, La Maestà di Simone Martini, Silvana Editore, Milano 1999.

Marco Pierini, Simone Martini, Silvana Editore, Milano 2002.

Pierluigi Leone de Castris, Simone Martini, Federico Motta Editore, Milano 2003.

Luciano Bellosi, Il pittore oltremontano di Assisi. Il gotico a Siena e la formazione di Simone Martini, Gangemi Editore, Roma 2004.

Piero Torriti, Simone Martini, Giunti Editore, Firenze 2006.

 

Afbeeldingen Wikimedia Commons Maestà del Palazzo Pubblico di Siena, gepubliceerd onder een GNU Free Documentation License.


Podere Santa Pia is een charmant, comfortabel en authentiek vakantiehuis in het hart van de Maremma, een van de mooiste gebieden in Toscane.

Le piu' belle case vacanza nella Maremma Toscana | Podere Santa Pia

     

Podere Santa Pia
Podere Santa Pia, giardino
 
Podere Santa Pia
         
   
Siena, Piazza del Campo
Orbetello, Molino Spagnolo
Massa Marittima
         
Pizza oven
Wood burning pizza oven in
Podere Santa Pia

Perugia

 

Siena
         
Podere Santa Pia, met een panoramisch terras met uitzicht over de heuvels van de Maremma, de Tyrrheense kust en het beroemde eiland Montecristo